Cello avonturen

Ook buiten de muren van de academie amuseren de leerlingen van de celloklas zich regelmatig! Elk jaar zijn er leerlingen uit de klas van Marijke Dingemans die zich inschrijven voor activiteiten buiten de school. Het is voor hen leuk om andere mensen te leren kennen met dezelfde passie en om bij te leren op een andere manier. Hieronder verslagjes van drie van hen: Anika, Andor en Emiel. 
 

Anika op stap naar Nederland 
 

Voor de 2de maal mocht Anika meedoen in het Hello Cello Orkest tijdens de Cello Biënnale in Amsterdam. 

Speciaal voor dit cello orkest, waarin heel veel geïmproviseerd werd, had dirigent Oene Van Geel een nieuw werk gecomponeerd. Solist dit jaar was Emile Visser. 

Begin oktober mocht Anika 2x gaan repeteren in Eindhoven in het muziekgebouw aldaar. Een pracht van een muziektempel. 

En dan op 21 oktober mocht ze met 159 andere cellisten tussen 5 en 18 jaar uit gans Nederland het podium op van het muziekgebouw aan ’t IJ in Amsterdam. 

Het leuke aan deze ervaring is dat de kinderen uit hun comfort zone van de partituur en klassieke werken worden gehaald. Deze ze leren praten met hun cello, hun instrument leren begrijpen en inzien dat er nog meer uit te halen valt. Tevens krijgen deze kinderen een podiumervaring mee. 

In elk geval na het concert waren er alleen maar glunderen gezichten en had Anika slechts 1 zin : ‘Binnen 2 jaar wil ik weer meedoen’. 

Patrick, papa van Anika 

 

Andor op de musiceerdagen in Antwerpen 

Daar kom je ook Anika tegen en zie je nog veel meer bekende gezichten van de school! 
 
Vakantie met de Cello 
Woensdag 2 en donderdag 3 november ben ik naar de herfstsessie van de musiceerdagen geweest. Samen met Emilie Willems in de groep van de grote strijkers en Anika Beauquesne die meespeelde bij het kleine strijkorkest. Op de musiceerdagen zijn er verschillende groepen: het kinderkoor, het tienerkoor, de gitaren, de kleine blazers, de kleine strijkers, het harmonieorkest en het strijkorkest. De eerste dag is het repetitie van negen tot vijf en de tweede dag is het ook repetitie van negen tot vijf, dan hebben we generale repetitie en daarna zijn er hotdogs voor iedereen. Lekker! En dan komt het grote slotconcert. Daarna gaat iedereen naar huis en denkt aan de volgende stage. 
 
Andor 

 

Emiel naar Oostende op masterclass 

Zaterdag 12 november ben ik met de trein naar Oostende (tjoeke tjoeke tuut) op pad vertrokken richting een masterclass. Na enkele slechte aansluitingen en een laatste eindsprint, niet evident met een cellokoffer op de rug, was ik er net vier minuten te laat. Nog buiten adem van deze topprestatie werd er mij verteld dat ik als eerste aan de beurt zou komen (slik!). Gelukkig waren zowel de leraar, Jan Van Kelst, als de pianobegeleider enorm vriendelijk en ze wisten me direct op mijn gemak te krijgen. Het feit dat ik een van de weinige was die zo vroeg uit de veren was geraakt zorgde er gelukkig ook voor dat het publiek niet al te groot was. Ook muzikaal was het zeker de moeite: het is zeer leerrijk om eens een frisse blik te hebben van een andere leerkracht om zo met een andere klemtoon nieuwe dingen bij te leren. De volgende dag was er een concert waarop ik dan samen met enkele wonderkinderen met de helft van mijn leeftijd en andere cellisten mocht spelen. Het was zeker ook de moeite om te zien hoe zij leskregen en hen aan het werk te horen. Al bij al was het een geweldige, onvergetelijke ervaring met bijzonder sympathieke mensen. Elke keer dat ik nu de eerste sonate van Brahms zal horen of spelen zal ik gegarandeerd terugdenken aan deze prachtige twee dagen en geweldige mensen. 

Emiel